Notum sit amantibus veritatem et pacem, quod molesta controversia quę inter Eduensem episcopum domnum Nariodum et monachos Cluniacenses duraverat, sic tandem per manum domni Ricardi, Albanensis episcopi, apostolicę sedis legati, et domni Ervei, Nivernensis episcopi, et domni Humbaldi, Autisidorensis episcopi, et Wilelmi, Nivernensis comitis, sopita est. Episcopus quidem carrobium quod apud villam Melledum et apud monasteriolum de more reposcebat, ex integro werpivit; ęcclesiam Sancti Gengulfi laudavit et donavit; ęcclesiam Sancti Romani similiter; ęcclesiam de Gestiis; ęcclesiam Sancti Albani de Ulmo, judicio peracto; decimas de Luziaco castro recuperandas jure permisit adjuvare; de paratis Cluniacensium ęcclesiarum in sua diocesi positarum, quales monetas per XX^ti annos, in vita domni Aganonis, Eduensis episcopi, et domni Hugonis abbatis, canonici Eduenses se recepisse probare potuerint, tales deinceps in pace recipiant. Retentum est quod ad curiam apostolici vel ad curiam regis iturus episcopus a presbiteris Cluniacensium ęcclesiarum questum si fecerit, non tamen violentum. De capella Burbonensi condictum est ut a Pascha obitum domni Hugonis abbatis sequente usque ad V annos Cluniacenses fratres predicti episcopi bonitatem expectent. Sin autem bonitas ejus non arriserit, jam tunc de ipsa capella judicium et ęquitatem eis exequatur in loco ex utraque parte convenienti. Concessu episcopi presbiteros fratres Cluniacenses in suis ęcclesiis constituent, et sic vel ipsi episcopo vel ejus archipresbiteris constitutos presentabunt ad commendandam curam animarum. Episcopus ipse promisit predicto legato Ricardo et predictis episcopis atque comiti hoc laudamentum perpetuo se servaturum. Sin autem promissum infregerit, legatus inde justitiam faciat, et episcopi atque comes, relicto episcopo, cum Cluniaco se teneant. Huic pacto interfuerunt idque laudaverunt Eduenses canonici, scilicet Walterius archidiaconus, Stephanus cantor, Ansericus prepositus, Seginus archidiaconus, Humbaldus archidiaconus, Lambertus d'Espirei, Gaufridus diaconus. Factum Nivernis, mense februario, anno M^o C^o VIIII^o ab incarnatione Dominica, sub domno Paschali papa II, regnante Ludovico rege Francorum, in presentia domni Pontii, abbatis Cluniacensis, cum quo affuit Hugo abbas Sancti Germani, Bernardus camerarius, Jarento, et alius Jarento, Engelbaldus archidiaconus, et alii multi clerici et layci.